Mark Rutte in de buitenlandse pers: ‘I never lied’

150210-TeaserPrint-462x240px
De Süddeutsche Zeitung was pas echt boos.

Mark Rutte zegt het in de buitenlandse pers in alle talen:

I never lied, je n’ai pas menti, ich habe nicht gelogen, non mento.

Bij Reuters een foto van een vriendelijk glimlachende Rutte in zijn bankje in het parlement en daarnaast staat als bijschrift in koeienletters de Wilders-quote: LIED TO THE WHOLE COUNTRY.

Associated Press heeft de volgende quote van onze minister-president de wereld in gestuurd: ‘I am not standing here lying, I am telling the truth.

De teflon-premier heet hij in alle talen, behalve in het Italiaans, want daarin wordt zijn teflon omschreven als ‘fibra da padella antiaderente’, anti-aanbaklaag, en dat bekt toch minder makkelijk.

‘Bescheiden levensstijl’

In veel buitenlandse media wordt overigens keurig neutraal verslag gedaan van de vertrouwenscrisis die zich vorige week in ons land heeft ontvouwd. Ollongren met haar corona en haastige aftocht, waarbij nog net leesbaar was: ‘Omtzigt function elswhere, cambiare posizione, Funktion woanders’. En dan kort waarom Omtzigt zo’n doorn in de zijde van Rutte is (rond Pasen wel toepasselijk omschreven zo in de Engelse media): Azerbeidjaan, Malta, toeslagenaffaire, kabinet gevallen.

De Independent schrijft: ‘Peter Omtzigt and his tricky questions in parliament.’

Reuters geeft wat couleur locale: ‘Had Rutte de motie van wantrouwen niet overleefd dan had hij zijn ontslag moeten indienen bij koning Willem-Alexander.’ Monarchieën zijn leuk voor de lezer.

BBC’s Paul Kirby is grondig en zet Ruttes hele voorgeschiedenis voor ons op een rijtje:

‘Mark Rutte is de personificatie van de Nederlandse politiek.

Bescheiden levensstijl … op de fiets naar zijn werk, zelfs op de fiets naar het paleis.’

Dat laatste is voor Britten blijkbaar helemaal ondenkbaar.

De BBC gaat verder: ‘Jarenlang moest hij niets hebben van moderne smartphones en hield het bij zijn oude Nokia. …Vroeger elke week met zijn moeder eten bij een Indonesisch restaurant. Tot ze in 2020 op 96-jarige leeftijd overleed in een verpleegtehuis, nadat Marc haar al een paar weken niet had mogen bezoeken vanwege coronamaatregelen.’

Oog voor detail heeft de BBC. En het gaat maar door: ‘Mark is vrijgezel en kon in zijn jeugd heel mooi piano spelen. … Zijn vader was zakenman in Indië, en diens eerste vrouw, een zus van Marks moeder Mieke, is omgekomen in een Jappenkamp.

Toch wijst de BBC uiteindelijk fijntjes op het feit dat Wilders Rutte al in 2015 de ‘Pinocchio van de Lage Landen’ noemde.

Meest verbolgen over de pers

Maar er is ook iemand wel degelijk heel boos over wat er vorige week in Nederland is gebeurd. Dat is Thomas Kirchner van de Süddeutsche Zeitung. Die heeft in de afgelopen week dagelijks over Rutte geschreven: ‘Premier Mark Rutte heeft gelogen en bedrogen. Maar de politiek en de overheid doen alsof er niets gebeurd is.’

‘Zelfs de Groenen houden de deur op een kier’ voor eventuele toetreding tot een coalitie met Rutte. En dat ‘terwijl Rutte een week lang heeft gelogen’ en toen hij betrapt werd doodleuk zei dat hij het zich niet kon herinneren. Kirchner ziet ‘een land waarvan het morele kompas op dit moment niet functioneert.’

Het meest verbolgen is Kirchner over de Nederlandse pers:

‘Elsevier zag in Rutte zelfs het slachtoffer van kwaadaardige machinaties. Bij de publieke omroep konden de verslaggevers niet wachten tot ze na al die onsmakelijke gebeurtenissen in de afgelopen week eindelijk terug konden schakelen naar het politieke leven van alledag. En linkse kranten als de Volkskrant staan vol met rechtvaardigingen voor het gedrag van Rutte. Arnon Grunberg mocht er op een dubbele pagina op wijzen dat andere regeringsleiders nog erger zijn. De leugenaar Bill Clinton is immers ook vergeven?

Wie zo argumenteert, moet zich afvragen: wat nu eigenlijk het verschil is tussen de leugens van Rutte en de duizenden leugens van de voormalige Amerikaanse president Donald Trump? Misschien gewoon een kwestie van kwantiteit?’

Aldus Thomas Kirchner van de Süddeutsche Zeitung – en wie kan hem ongelijk geven?