Door haat beheerste ambtenaren frustreren rechtse meerderheid in het uitvoeren van haar beleid  

‘Trump is een dictator, Netanyahu een misdadiger en Wilders een racist.’ Dat leren we dagelijks bij de praattafels voor de tv, in columns en hoofdartikelen van Volkskrant en NRC, van de Haagse ambtenaren die met hun spandoeken op de stoep zitten, en eigenlijk van bijna iedereen die zich tot de elite rekent: waar het ook over gaat, nooit vergeten om en passant T., N. en W. te verketteren.

Zo moest Mr. Dick in David Copperfield van Dickens het steeds hebben over koning Charles I, ook al ging het daar helemaal niet over. Dat gaf niet, want Mr. Dick was een zachtmoedig mens. Zachtmoedig is niet de term die opkomt als we denken aan al die belangrijke Nederlanders die steeds weer T., N. en W. opvoeren, want hun krachtige taal gaat samen met de overtuiging dat wie het niet met hen eens is, daarom een slecht mens moet zijn.

‘Rechts’ probeert ‘links’ met feiten te overtuigen

Andersom is dat gelukkig anders en beter. De obsessie met T., N. en W. is zo extreem dat we tegenwoordig ‘rechts van het midden’ kunnen definiëren als alle mensen die niet zichzelf steeds onderbreken met hun mening over die drie, maar een normaal gesprek voeren en een artikel kunnen schrijven zonder toch weer te onpas een of meer van T., N. of W. er bij te halen. Dat zijn de Nederlanders die wél kennis nemen van de mening van anderen.

Logisch, want ‘rechts’ vindt immers vaak dat ‘links’ slecht geïnformeerd is over de geschiedenis. Dan wil je betere informatie aanbieden. Of dat ‘links’ naïef meeloopt met lobby’s van belangengroepen, zoals Milieudefensie en Natuurmonumenten. Dan wil ‘rechts’ dat ophelderen. Dus leest ‘rechts’ met een nare smaak in de mond toch de antisemitische NRC en Volkskrant, luistert en kijkt naar interviews met politici, en probeert feiten aan te voeren om ‘links’ tot andere, meer genuanceerde opvattingen te brengen.

Dat is al heel lang zo. Maar nu laten de ervaringen van Schoof-1 een nog diepere kloof zien. Wij van ‘rechts van het midden’ zijn niet alleen slecht, maar mogen ook geen enkele kans krijgen om in de toekomst aan de knoppen te draaien. Het lijkt al weer heel lang geleden dat een Herman Tjeenk Willink leiding gaf aan de Raad van State en pal stond voor zorgvuldigheid in het bestuur.

Ik kende Herman al uit de studentenpolitiek in Leiden in de jaren zestig. Hij was de altijd correcte voorzitter van de Leidse Studentenraad; ik een jaar lang de aanvoerder van de oppositionele studentenvakbeweging. Als eerstejaars begonnen bij het uiterst conservatieve Leidse Studenten Corps, nam Herman daar in zijn bestuurswerk afstand van wanneer het directe belang van de Corpsleden, met name in de gesubsidieerde studentenhuisvesting, aan de orde kwam. Hij maakte nooit misbruik van zijn meerderheid in de vergaderingen. Die meerderheid was trouwens ook niet permanent en smolt weg in het revolutiejaar 1968.

Absurde benoeming Paul Rosenmöller bij ABP

De periode Tjeenk Willink is over. De benoeming van Martin Bosma (PVV) tot correct en onpartijdig Kamervoorzitter was nog een (laatste?) voorbeeld van de juiste man op de juiste plaats. De elite ziet nu met de komst van Schoof-1 steeds meer kans om in te wrijven dat ‘slechte’ mensen maar moeten beseffen dat ze voor altijd buiten de poort naar de macht moeten blijven. Steeds brutaler en kwetsender worden de benoemingen.

Het was toch absurd om een Paul Rosenmöller een hoge post te geven bij het pensioenfonds ABP? Dat fonds worstelt met te hoge salarissen van acht ton tot over een miljoen per jaar voor waardeloze eigen beleggers, blijft weigeren om de resultaten door een externe partij objectief te laten beoordelen en heeft een onbekwame bestuursvoorzitter die iedere keer als hij zijn mond opent met extra bewijs komt dat hij geen verbindende figuur is. Waarom dan een keiharde ex-Pol Pot en Mao-aanhanger daar benoemd? Om zulk fout beleid te corrigeren? Of om in te wrijven dat GL echt aan de macht is en die macht niet meer zal opgeven aan moreel slechte andersdenkenden?

Van Huffelen is de foute vrouw op de foute plaats

Al eerder noemde ik hier Jan-Willem Erisman, voorzitter van de ‘Wetenschappelijke Klimaatraad’. Horen we ooit van Erisman een constructief voorstel om Nederland uit de stikstoffuik te halen? Is hij dan niet de ‘stikstofprofessor’? Hij had samen met minister Jetten zijn ‘Raad’ zo eenzijdig opgetuigd dat de enige econoom, prof. Michiel Mulder, na een half jaar snel vertrok. Na lang zoeken vond Erisman een opvolger – nu maar zien of de nieuwe prof. Henri de Groot er in slaagt om de negen andere leden eindelijk tot een duidelijke veroordeling te krijgen van biomassa. Het opstoken van hele bossen uit Estland produceert meer CO2 dan bij voorbeeld aardgas en had al lang verboden moeten worden.

En dan Alexandra van Huffelen, de nieuwe voorzitter van de Radboud-Universiteit. Eén simpel feit: zij houdt twee nevenfuncties aan, voorzitter van de ANBI-stichting van de Nederlandse Bachvereniging en voorzitter van politieke partij D66. Van Bach mag zij natuurlijk genieten, maar het is grondig fout dat zij het bestuur van de universiteit kennelijk ziet als een parttime functie die haar helpt met de dienstauto, mooi wanneer zij het heel druk krijgt met de regie van D66 bij de volgende verkiezingen.

Voorzitter van een universiteit is een fulltime-functie, alleen al omdat het personeel zo heterogeen is. Je wilt als serieuze voorzitter toch zo veel mogelijk zelf meemaken. Bij alle antisemitisme in haar universiteit, zou het helpen wanneer zij frequent achterin de collegezaal luisterde, met bange studenten sprak, rondliep door de gangen en sprak met medewerkers. We kunnen van mening verschillen of de loopbaan van Van Huffelen tot nu toe haar geschikt maakt als voorzitter van een universiteit – misschien heb ik iets over het hoofd gezien – maar er is geen discussie nodig om te zien dat zij de foute vrouw op de foute plaats is, als ze kennelijk meent de baan in Nijmegen te kunnen combineren met voorzitterschap van D66.

Empathie ontbreekt

Vorige week nóg een brutaal voorbeeld. De ambtenaren van minister Faber zien kans om een fulltime activiste uit de hoek van Oxfam-Novib-XR benoemd te krijgen als directeur van de ‘Adviesraad voor Migratie’. (Oxfam-Novib is niet alleen druk bezig tegen honger en ziekte, maar hard bezig met politiek, zie bij voorbeeld op 27 november 2023 over W., op 24 mei 2024 over een nieuwe rechtszaak tegen N., en op 14 januari 2025 hard tegen T.) Evelien van Roemburg vindt dat ‘migratie niet het probleem is’ en dat we een ‘beter narratief’ moeten vinden. Terecht heeft Kamerlid Marina Vondeling (PVV) minister Faber gevraagd om een betere kandidaat te benoemen.

Rosenmöller is voortijdig afgetreden. De andere drie moeten weg wanneer toekomstige inkomende ministers empathie eisen voor het beleid van de parlementaire meerderheid. Empathie is wat bij zo veel regenten tegenwoordig ontbreekt, en het is heel erg dat de ambtenaren die zulke mensen voordragen zo worden beheerst door hun haat tegen T., N. en W. (en hun minachting voor wie dat niet met ze eens is).

Wynia’s Week verschijnt drie keer per week, 156 keer per jaar, met even onafhankelijke als broodnodige artikelen en columns, video’s en podcasts. U maakt dat samen met de andere donateurs mogelijk. Doet u weer mee? Kijk HIER. Hartelijk dank!