Zonder een effectieve organisatie van mensen, kennis en kunde loopt Wilders vast in het moeras van de polder

De populariteit van de Duitse bondskanselier Friedrich Merz stijgt geleidelijk; hij bereikt zelfs 36% volgens een recente peiling. Korte tijd geleden stond hij op 23%. Reden is het strengere migratiebeleid. In Duitsland wonen 442.000 Afghanen. Alleen al in 2024 werden 36.000 Afghanen naar Duitsland gevlogen. Met de groeten van de Groene minister van Buitenlandse Zaken, Annalena Baerbock. De regering-Merz heeft het gestopt.
Een Duitse rechter verbood onlangs uitzettingen aan de grens van kansloze asielzoekers. Minister van Binnenlandse Zaken, Alexander Dobrindt (CSU), gaat in beroep en gaat vervolgens gewoon door. Hij beroept zich op het recht van elke EU-lidstaat de eigen grenzen te beschermen. Dit is het primaat van de politiek.
Hoe zit dat in Nederland?
Eerst polderen tot het niet meer hoeft
Negen EU-lidstaten (Oostenrijk, België, Tsjechische Republiek, Estland, Letland, Litouwen, Polen, Italië en Denemarken) hebben kritiek op het Europees Hof van de Rechten van de Mens in Straatsburg. Uitspraken van het Hof staan een effectief migratiebeleid in de weg. De ondertekenaars willen daar een ‘open gesprek’ over. Nederland tekende de open brief van de negen landen niet. Volgens premier Schoof was dat ‘een stap té ver’. Dat is het primaat van de polder.
Het initiatief kwam van twee vrouwelijke premiers: Mette Frederiksen van Denemarken en Giorgia Meloni van Italië. Frederiksen is sociaaldemocraat; Meloni conservatief. Beiden kampen met migratieproblemen, net als hun burgers. Ze nemen het voortouw en politieke actie volgt. Ons buurland België tekende ook. Eerste minister Bart De Wever weet als geen ander dat het primaat bij de politiek moet liggen. Hij ook op de kar. Maar Nederland? Eerst polderen met Dick, Tom en Harry tot het niet meer hoeft.
De secretaris-generaal van de Raad van Europa, de Zwitser Alain Berset, verweet de 9 regeringsleiders dat ze het Europees Hof voor de Rechten van de Mens ‘politiseren’. Maar dat heeft het Hof zelf al gedaan. Lidstaten vragen meer ruimte om bijvoorbeeld buitenlandse criminelen uit te zetten. Maar stuiten op het Hof. De Belgische jurist Marc Bossuyt, voormalig lid van de VN-subcommissie voor mensenrechten, stelde onlangs op de Vlaamse televisie: ‘Ik kan verschillende arresten aanduiden waarin het Hof zich gedraagt als wetgever, en dat is het niet.’
De draai van de Deense sociaaldemocraten
De twee premiers hebben zélf het voortouw genomen om migratie te beperken. De Deense sociaaldemocraten betaalden leergeld want ze keerden zich eerst tegen het ‘Deens model’ van rechtse regeringen, geleid door Anders Fogh Rasmussen, de latere secretaris-generaal van de NAVO. Denemarken kende tijdelijke verblijfsvergunningen, sobere opvang en gezinshereniging na twee jaar.
Tijdens de vluchtelingencrisis van 2015 stelde Denemarken, geleid door sociaaldemocraten, zich ruimhartig op. De kiezers straften genadeloos af; grote winnaar werd de Deense Volkspartij die een rechtse regering gedoogde.
De sociaaldemocraten maakten hun draai, kwamen weer aan de macht en premier Frederiksen scherpte het beleid zelfs nog aan. Lesje geleerd. Kernpunt van asiel is niet integratie maar terugkeer. De PvdA noemt hun Deense kameraden ‘geen echte socialisten’. De PvdA heeft geen draai gemaakt en kan dat in het huwelijk met GroenLinks ook niet meer doen.
Italië is een EU-grensstaat en kan zich massa-immigratie niet veroorloven. Het primaat van de politiek is Meloni op het lijf geschreven. Wie niet luistert, krijgt een veeg uit de pan.
Macht komt voort uit organisatie
Voor het primaat van de politiek is een effectieve organisatie nodig. Wie niet effectief kan optreden raakt verzeild in het moeras van de polder en komt geen stap verder. Bij anti-immigratiepartijen is dat een hele klus.
De Partij voor de Vrijheid (PVV) is in Europa de enige partij met één lid, Geert Wilders. Dat is effectief zolang die partij niet te groot is. De partijleider, en enig lid, heeft zijn partij in een ijzeren greep. Hij beslist over lijsten voor parlementaire verkiezingen, voert het woord en verpersoonlijkt de partij. Voor de rest geldt: mondje dicht.
Wordt de partij groot, dan ontstaat er enorme druk. Er is amper een kader, geen organisatie en er is te weinig kennis om het primaat van de politiek af te dwingen in de polder. Inhoudelijk is het ijs te dun. De Amerikaanse marxist Saul Alinsky schreef in zijn boek ‘Rules for Radicals’: ‘politiek draait om macht en macht komt voort uit organisatie’. Onder zijn bewonderaars bevonden zich Barack Obama en Hillary Clinton.
Vlaams Belang en Zweedse Democraten
Vrijwel alle andere partijen zijn ledenpartijen waarbij leden, zeker in Nederland, een uitgesproken mening hebben. Dat schuurt vaak. Niet elk lid is even diplomatiek, zeker niet na een ‘glaasje’. Ooit volgde ik voor De Standaard het Vlaams Blok. Er was een hiërarchische orde van enkele personen, wat niet wegnam dat er conflicten ontstonden. Zelfs tussen de toplieden. In 2004 werd het Vlaams Blok verboden waarna het zich omvormde tot het Vlaams Belang dat de grootste partij van België zou worden. Het thema: immigratie. De meeste partijen in België kennen een interne dictatuur. Dat is in Nederland ook de trend.
Andere partijen ondergingen een opknapbeurt zoals de Zweedse Democraten. In 2015/2016 liet de Zweedse socialistische regering maar liefst 160.000 vluchtelingen toe. Dat ging de opnamecapaciteit ver te boven. Zweden is nu een land met bendeoorlogen, bomaanslagen en veel geweld tegen vrouwen. De socialisten werden door de kiezers afgeserveerd en de burgerlijke centrumpartijen wonnen, maar niet genoeg. De rechtse ‘Zweedse Democraten’ gedogen een centrumrechtse regering dat in ruil een streng asielbeleid voert. De Zweedse Democraten bieden het primaat van de politiek.
De Alternative für Deutschland (AfD) had ook vanaf het begin een ledenstructuur maar die werd van binnenuit gekaapt door radicale anti-immigratiepolitici. Het begon als professorenpartij met kritiek op de euro. De partij ontpopte zich tijdens de vluchtelingencrisis tot een felle anti-immigratiepartij. Bij elk ledencongres ging het een stuk verder naar rechts. Bij de recente Bondsdagverkiezingen werd AfD tweede partij, maar uitgesloten.
Links Duitsland is verbolgen en eist zelfs een ‘Parteiverbot’ van AfD. Een partijverbod is geen oplossing van het onderliggende probleem, maar als Duitsers zich iets in hun hoofd halen krijg je het er moeilijk uit.
Nigel stoomt op
Een partij is een kwetsbare organisatie en kan als een kaartenhuis instorten. Er is geen wonderformule. Zie de fusie van de PvdA en GroenLinks. Dat leek een eenvoudige operatie, maar ‘Gaza’ gooide roet in het eten van de partijkopstukken. De populariteit daalt al vóór de huwelijksnacht.
Hoe kan een partij die zichzelf niet kan besturen een land besturen? Dat is ook een vraag voor de Brit Nigel Farage die meestal een vederlichte organisatie om zich heen had. Alles draaide om hem. In peilingen is hij nu met zijn ‘Reform UK’ bijna de grootste partij. Thema: immigratie. Hij is de grootste concurrent van zowel Labour als de conservatieven. Nigel moet nu eerst een serieuze organisatie opbouwen. Elon Musk beloofde hem onlangs 100 miljoen dollar maar dat aanbod is weer ingetrokken.
De les van het kabinet-Schoof
Hoe zwakker partijen, hoe sterker het bureaucratisch centralisme, ook in de Haagse polder, met zijn ministeries en spinnenweb aan overlegorganisaties. Burgemeesters komen dikwijls méér op voor ‘Den Haag’ in hun gemeente dan voor hun gemeente in ‘Den Haag’. Wat de carrière bevordert. Lokale democratie is zwak. Voor je het weet staat er een AZC in de gemeente.
Volgens een recente peiling heeft Wilders op 29 oktober de kans nog groter te worden. De les van kabinet-Schoof: bestuurskracht komt voort uit een organisatie met mensen, kennis en kunde. Zonder dat geen primaat van de politiek.
Wynia’s Week verschijnt drie keer per week, 156 keer per jaar, met even onafhankelijke als broodnodige artikelen en columns, video’s en podcasts. U maakt dat samen met de andere donateurs mogelijk. Doet u weer mee? Kijk HIER. Hartelijk dank!