Voorkom Amerikaans ingrijpen door te stoppen met ongebreidelde immigratie, kostbaar klimaatbeleid en proxy-oorlog met Rusland

Terwijl in Nederland gesproken wordt over de vorming van een nieuwe regering die – op basis van de verkiezingsprogramma’s van D66, CDA én VVD – mogelijk de minst Atlantische en de meest pro-EU-regering ooit zal zijn, heeft het Witte Huis met haar nieuwe wereldwijde veiligheidsstrategie Europa flink de oren gewassen. De visie en aanpak van Trump voor de toekomst van Europa is voor de overwegend links-liberale veiligheidselite van ons land moeilijk te verteren, maar voor wie niet wil dat Trump zich met binnenlandse politiek gaat bemoeien biedt die nieuwe veiligheidsstrategie wel degelijk houvast. Laten we hopen dat een nieuwe Nederlandse regering die uitdaging op de juiste manier aangaat.

Totaal afhankelijk van de VS

Tja, voor wie niet tot dat links-liberale veiligheidsestablishment behoort bevat Trumps visie weinig nieuws. Inderdaad, wie gelooft er nog in de EU als potentiële grootmacht, als onafhankelijke speler op het wereldtoneel, met die veelbesproken strategische autonomie, die zich kan ontworstelen aan de afhankelijkheid van de VS, de invloed van China binnen proporties weet te houden en Rusland de oorlog in Oekraïne overtuigend kan laten verliezen en er – als klap op de vuurpijl – in slaagt om Poetin voor de rechter in Den Haag te slepen?

Nu en in de nabije toekomst zijn we in de EU totaal afhankelijk van informatie en andersoortige ondersteuning door de VS als het gaat om de verdediging van ons continent, terwijl Trump over de hoofden van Europese regeringsleiders heen probeert de oorlog tussen Rusland en Oekraïne te laten stoppen, vanzelfsprekend in zijn voordeel. We zullen bovendien moeten accepteren dat we in de EU volkomen afhankelijk zijn van een door Amerikanen ontwikkeld internet en van een in de VS georganiseerde opslag van vrijwel al onze data.

De EU kent sinds kort dan wel een sterk groeiende defensie-industrie, maar beschikt niet over voldoende toegang tot strategische grondstoffen en metalen om die productie eindeloos te laten voortduren of groeien, terwijl de grootste Europese defensiebedrijven deels in handen zijn of anderszins (qua afzetmarkt of patenten) afhankelijk zijn van de VS.

Net als voor haar defensie-industrie beschikt de EU evenmin over de grondstoffen om haar heilige energietransitie te laten slagen, terwijl ze zichzelf heeft wijsgemaakt dat ze de fossiele en chemische industrie moet afbouwen om klimaatdoelen te halen die nergens anders op de wereld worden nagestreefd. Integendeel, die doelen zijn inmiddels al bij de VN, het zich ontwikkelende ‘Zuiden’ en de drie geopolitieke spelers van dit moment in de prullenbak beland.

Europa moet tijd winnen — en realisme terugvinden

De ongelooflijke kosten – zowel financieel, economisch als sociaal – van de inmiddels futiel gebleken klimaatdoelen, van een levensgevaarlijke proxy-oorlog tegen Rusland en van een nog altijd ongebreidelde immigratie (al zijn er de afgelopen dagen hoopgevende stappen gezet in Brussel) zagen gestaag aan de toch al wankelende stoelpoten van onze verzorgingsstaat, van de zorg, de huisvesting en van het bedrijfsleven. Ze bedreigen het voortbestaan van onze pensioenen en ja, ze tasten onnodig onze culturele en godsdienstige tradities aan.

Als Europa wil dat Oekraïne nog een kans maakt bij een door Trump gestichte vrede, dan moet het een heldere en haalbare strategie formuleren en onder andere tijd winnen. Die tijd hebben we nodig om onszelf beter en zelfstandiger te bewapenen en om Oekraïne zoveel mogelijk overeind te houden, met het oog op betere tijden.

Leer er maar mee dealen

Als de EU zo graag zelfstandig wil zijn, een wereldmacht zelfs, dan zou het eigenlijk een grote kernmacht moeten worden, maar dat is onbestaanbaar, onwenselijk en ondenkbaar. Zolang de grotere Europese landen er de voorkeur aangeven hun eigen veiligheidspolitiek te voeren komt er geen EU-leger, laat staan een kernmacht, wat overigens een enorme investering met zich zou meebrengen.

We zijn voorlopig afhankelijk van de VS en daar zullen we mee moeten leren dealen, desnoods met een knijper op de neus bij wie de kleur van de Amerikaanse regering niet aanstaat of anders met een goed boek over de leer van de stoïcijnen op het nachtkastje. Europa, of beter gezegd de EU, weet nu dankzij de nieuwe veiligheidsstrategie waar het aan toe is met de MAGA-regering in het Witte Huis.

Wie Israël in de steek laat kan dat ook met de VS doen

Volkomen terecht vraagt het Witte Huis zich af of Europese landen over een tien, twintigtal jaren nog wel bondgenoten zullen zijn van de VS. Kijk naar Israël, een land dat tachtig jaar lang genoot van een bijna heilige vriendschap met Europa maar ineens veel sympathie verspeelde door haar keiharde maar noodzakelijke oorlog tegen terreurorganisatie Hamas. Waar vroeger slechts een verwaarloosbaar kleine extreemlinkse minderheid opkwam voor de Palestijnse zaak, kan die zaak nu rekenen op bijval van een veel grotere en groeiende groep Europese burgers en ingezetenen die een buitenproportionele invloed op onze samenleving lijken te kunnen uitoefenen en die zich qua identiteit meer verwant voelt met het lot van de Gazanen dan met de Europese geschiedenis en cultuur. Als deze groep verder groeit, kan dat mogelijk onze landen uiteindelijk ook van de VS – nog altijd een nauwe bondgenoot van Israël – doen afkeren.

Trump heeft zijn hoop nu gericht op ‘patriottische’ partijen in de EU en dat is voor een meerderheid van de Europeanen geen fijn vooruitzicht. Een door de AfD gerund Duitsland of een door het RN bestuurd Frankrijk zal intern tot veel onrust en verzet leiden. Ook kan er makkelijk hommeles ontstaan binnen Europa met één van die landen. Zo’n situatie zal leiden tot een Amerikaanse verdeel en heers-politiek in Europa. En dan zijn we veel verder van huis. Maar het risico bestaat dat ook een aanstaande vrede in Oekraïne op veel kortere termijn al de eensgezindheid van de Europeanen van de afgelopen vier jaar als een ballon uiteen zal laten spatten. Gaan de grote landen op het oude continent weer ieder hun weg of vormen ze een nieuw Concert van Europa dat de diplomatieke rol van de EU overneemt?

Neem populisten de wind uit de zeilen

De MAGA-regering gaat de met haar bevriende partijen in Europa steunen en de enige manier om populisten uit je landsbestuur te houden is door beter en zonder al te veel taboes naar de kiezers te luisteren: niet naar iedere schreeuwer, maar naar zoveel mogelijk burgers tegelijk. Er is dus ook maar één manier voor Europa om aan Trumps politieke interventies te ontkomen: door het nemen van radicale maatregelen die de wind uit de zeilen nemen van díe patriottische partijen die Trump ziet als bondgenoten.

Dat betekent dat het aan de zogenaamde middenpartijen of – nog beter – aan centrumrechts is om te voorkomen dat die partijen aan de macht komen door onmiddellijk te stoppen met kostbare klimaatdoelen, met die ongebreidelde immigratie – die al lang niet meer op steun en begrip van een meerderheid van de bevolking kan rekenen – en met die onbetaalbare en riskante proxy-oorlog tegen Rusland.

We hebben maar één kans

Maar komen die middenpartijen wel uit hun winterslaap, vastgeroest als ze zijn in klimatisme, in zelfopgelegde taboes op het ter discussie stellen van het asielbeleid en in hun dromen over een EU als superstaat? Dat zal wel moeten, want het zijn zeer uitzonderlijke tijden en we hebben maar één kans. Als er niets verandert dan zullen de VS komen ingrijpen en zijn we verder van huis. We moeten dus ook blijven samenwerken met Trump en ons nu juist niet afkeren van de VS.

We hebben minder EU nodig, maar wel goede samenwerking met Europese buurlanden. We moeten wél verder bouwen aan een sterke defensie, maar zonder oorlogshysterie en met een op realpolitik gebaseerde relatie met Oekraïne. We moeten geen onhaalbare en onbetaalbare klimaatdoelen meer na blijven jagen en we moeten stoppen met asielimmigratie. Dat alles maakt herstel en behoud van de verzorgingsstaat mogelijk en dient tot kostenverlaging voor burgers en bedrijven te leiden.

Die boter bij de vis, dat extra geld in de zak van burger en onderneming moet de terugkeer inluiden van het gevoel dat de politiek van Nederland of welk Europees land dan ook echt luistert en wel naar zoveel mogelijk kiezers. Alleen zo kan het vertrouwen van veel burgers en van het bedrijfsleven worden teruggewonnen en wordt de wind uit de zeilen genomen van Trumps Europese patriotten en wordt elke Amerikaanse interventie in de Europese politiek bij voorbaat kansloos dan wel overbodig gemaakt. Dat zou de kern moeten zijn van een Nederlandse of Europese veiligheidsstrategie – willen we de MAGA-periode overleven.

Europees patriottisme

Want gaat Nederland of de EU blind de strijd aan met Rusland, China en de VS tegelijk, terwijl we op sociaaleconomisch terrein maar verder blijven afglijden, dan gaan we een bij voorbaat verloren gevecht aan en zinken we weg in een lange periode van onrust en verdere verarming.

Een toekomstige Nederlandse regering moet daarom ongeacht haar kleur of ideologie over haar schaduw heenspringen en een ingrijpen van de VS op termijn voorkomen, terwijl China zolang mogelijk op afstand wordt gehouden en terwijl we wachten op betere tijden om samen met Oekraïne – wanneer dat kan én alleen als het écht moet – definitief af te rekenen met het gedreig van Rusland.

Dat is pas Europees patriottisme.

Wynia’s Week verschijnt 156 keer per jaar en wordt volledig mogelijk gemaakt door de donateurs. Doet u mee, ook straks in het nieuwe jaar? Doneren kan zo. Hartelijk dank! 

Donateurs kunnen ook reageren op recente artikelen, video’s en podcasts en ter publicatie in Wynia’s Week aanbieden. Stuur uw publicabele reacties aan reacties@wyniasweek.nl. Vergeet niet uw naam en woonplaats te vermelden (en, alleen voor de redactie: telefoonnummer en adres). Niet korter dan 50 woorden, niet langer dan 150 woorden. Welkom!