Oerconservatief: ‘Ga voor Groen’ blijft inzetten op het ontstellend dure en onhaalbare klimaatbeleid van de afgelopen tien jaar
GroenLinks-PvdA, D66, SP, ChristenUnie en Volt hebben het stembusakkoord ‘Ga voor Groen’ van Milieudefensie getekend. Dat lijkt mooi, maar niet alles wat groen wordt genoemd, is duurzaam. Politieke partijen maken zich net als bedrijven schuldig aan ‘greenwashing’ als politiek en commercieel verdienmodel.
Er kunnen effectieve en ineffectieve klimaatmaatregelen in ‘Ga voor Groen’ zitten. De enige manier om het kaf van het koren te scheiden is een zorgvuldige technisch-inhoudelijke analyse van alle energieopties en partijprogramma’s. De Nieuwe Kies Wijzer Klimaat verschaft die analyse.
Bedrijven doen al veel
Het stembusakkoord zegt dat bedrijven een klimaatplan moeten maken en hun voetafdruk over de hele keten in lijn moeten brengen met het Akkoord van Parijs. Die uitspraak komt uit de lucht vallen, want het Klimaatakkoord van Parijs rept terecht niet over afzonderlijke bedrijven. Een bedrijf bijvoorbeeld dat met steenkool zonnepanelen maakt die tien maal zoveel steenkool besparen als het bedrijf verbruikt, zou toch zeker alle ruimte moeten krijgen. Het gaat bij mondiale CO2-reductie immers om integrale optimalisatie en niet om suboptimalisatie per bedrijf.
Verder hebben Nederlandse bedrijven sinds jaar en dag een wettelijke plicht om hun CO2-uitstoot structureel te verminderen en daar jaarlijks over te rapporteren. Het is onduidelijk wat het stembusakkoord daaraan toe zou voegen, behalve misschien meer regels en bureaucratie. Nederlandse bedrijven doen al veel goede dingen, en behoren daarom tot de duurzaamste in de wereld. Het is essentieel dat de overheid ondernemers en werknemers niet met voortdurend veranderende regels en nieuwe doelen opzadelt, omdat dat het vertrouwen in de overheid als partner ondermijnt.
Het is in dit verband zeer zorgelijk dat de vijf politieke partijen in het stembusakkoord pleiten voor het oneigenlijk bevoordelen van bedrijven met een ‘Parijs-proof klimaatplan’. Dergelijke bedrijven zouden voorrang moeten krijgen bij overheidsaanbestedingen en subsidies. Daarmee maken die partijen het schrijven van politiek correcte duurzaamheidsplannen tot een verdienmodel, en lokken ze papieren wensplaatjes uit die op langere termijn onuitvoerbaar kunnen blijken. Tegen de tijd dat dat zichtbaar wordt zijn de benodigde belastingmiljarden uitgegeven en de betrokken politici van het toneel verdwenen. Hun opvolgers zullen hen dan bekritiseren en vervolgens weer met nieuwe regels en plannen komen.
‘Ga voor Groen’ is oude wijn in nieuwe zakken
Het huidige klimaatbeleid blijft achter bij de doelen, beaamt ook het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL). De oorzaak van dat achterblijven ligt niet in de uitvoering van beleid, maar in de onuitvoerbaarheid van beleid. Het is oerconservatief dat het stembusakkoord ‘Ga voor Groen’ desondanks blijft inzetten op het klimaatbeleid van de afgelopen tien jaar. Dat beleid behelst het tegengaan van klimaatverandering door CO2-reductie, met het uitfaseren van fossiele energiebronnen en fossiele energieverbruikers.
Fossiele energiebronnen zoals olie en gas zouden moeten wijken voor hernieuwbare energiebronnen zoals wind en zon. Fossiele energieverbruikers zoals cv-ketels en benzineauto’s zouden moeten wijken voor elektrische energieverbruikers zoals warmtepompen en elektrische auto’s. Dit is ontstellend duur, en blijkt in de praktijk onhaalbaar. We hebben in de afgelopen 80 jaar ons energieverbruik verzevenvoudigd op basis van fossiele energiebronnen en -verbruikers, en de resultaten tot nu toe laten zien dat we dat niet in 25 jaar allemaal kunnen vervangen door hernieuwbare energiebronnen en elektrische verbruikers.
De basis van het huidige klimaatbeleid is ondeugdelijk
Hernieuwbare energiebronnen worden slechts toegevoegd aan het immer stijgende fossiele brandstofverbruik in de wereld. Elektrische auto’s verhogen het stroomverbruik in Nederland zonder dat benzine en diesel afnemen. Ik constateer dit niet met leedvermaak, maar met zorg. De basis van het huidige klimaatbeleid blijkt na tien jaar ploeteren ondeugdelijk. Daarop voortbouwen met politieke akkoorden en klimaatplannen die meer van hetzelfde prediken is niet innovatief en niet progressief. Dat is als het blijven stutten van een verzakt huis met een slechte fundering, in plaats van de fundering aan te pakken.
Het is zelfs riskant om een door drie menselijke generaties zorgvuldig opgebouwde betrouwbare energieinfrastructuur in één menselijke generatie te vervangen door iets anders. De bestaande betrouwbare infrastructuur levert burgers, bedrijven, overheden, scholen en ziekenhuizen dagelijks elektriciteit, aardgas en aardolieproducten zoals benzine en diesel. Het vervangen van deze drie zeer verschillende energiedragers door uitsluitend elektriciteit verhoogt het risico op verstoring van de hele maatschappij.
Volledige elektrificatie is riskant en onverantwoord
Elektriciteit is bovendien de minst betrouwbare van de drie, reden waarom bijvoorbeeld datacenters, ziekenhuizen en zelfs skiliften altijd een dieselaggregaat als backup hebben. Het is niet verantwoord om de hele samenleving en economie volledig afhankelijk te maken van de minst betrouwbare energiedrager die we hebben. Dat is in strijd met een robuuste strategie van risicospreiding. Het huidige elektrificatiebeleid van mobiliteit, huisverwarming en industrie is daarmee spelen met vuur en gokken met de samenleving.
De Nieuwe Kies Wijzer Klimaat van Maarten van Andel is een uitgave van Uitgeverij Blauwburgwal, kost 18,50, en is HIER te bestellen. Maarten van Andel is beschikbaar voor de media: marketing@blauwburgwal.nl.
Wynia’s Week brengt broodnodige, onafhankelijke berichtgeving: drie keer per week, 156 keer per jaar, met artikelen en columns, video’s en podcasts. Onze donateurs maken dat mogelijk. Doet u mee? Hartelijk dank!
