Wat is het beste land ter wereld?

Tja, gaat het nog allemaal goed komen met de wereld in deze immer woeliger tijden? De ene geopolitieke dreiging na de andere kondigt zich aan en voor 2026 kunnen we vast en zeker nog enkele verrassingen verwachten.

Intussen kijkt Nederland nog altijd uit naar een nieuwe regering. Daar waar andere landen vrijwel direct na de uitslag weten wie de macht krijgt of een coalitie binnen enkele dagen op touw wordt gezet, moeten we het in Nederland doen met politici, nou ja, beroepsbestuurders, die vinden dat ze maandenlang moeten onderhandelen over een volledig dichtgetimmerd regeerprogramma waar ze zich dan de resterende regeerperiode, nou ja, bestuursperiode aan moeten houden. Dat terwijl andere landen genoeg hebben aan enkele A4-tjes – want het is immers maar politiek en alles kan zomaar veranderen.

Realistische oekazes uit Brussel

Toch kunnen we allemaal wel uittekenen wat er zal worden afgesproken, want het is en blijft een gesteggel op de vierkante millimeter over formuleringen die het liefst verbloemen dat alles hetzelfde zal blijven. Volstrekt normale en eerbare zaken als verandering, herstel van fouten, het uitstippelen van een heldere koers of luisteren naar een meerderheid van de kiezers, zijn nu eenmaal niet besteed aan de Nederlandse bestuurscultuur die zichzelf politiek durft te noemen.

Maar let op: in 2026 gaat de EU de asielmigratie aan banden leggen, proberen vrede te sluiten met Poetin – Macron voorop – vanwege de uit de hand lopende kosten van de steun aan Oekraïne en de escalerende hybride oorlog, en worden we verlost van de zinloze kapitaalvernietiging van de energietransitie. Waarom? Omdat er geen keus is. Links Nederland zal vasthouden aan haar mantra’s maar gaandeweg worden afgetroefd door – dit keer – realistische oekazes uit Brussel. Er is immers sinds dit najaar in het Europese parlement geen taboe meer op samenwerking door centrumrechts met radicalere rechtse partijen. Dat belooft wat. Links Nederland gaat straks haar heilig geloof in de almacht van Brussel nog eens verliezen.

Alle kritiek op de Nederlandse politiek ten spijt, kun je je afvragen of er landen zijn waar ze het wel goed doen. Welke landen zijn een lichtend voorbeeld voor ons in Nederland als het gaat om het oplossen van een acuut asielprobleem, het bevrijden van de economie, het flexibel omgaan met verdragen, verplichtingen en deelname aan internationale organisaties en het uit de weg gaan van grote geopolitieke risico’s? Ja, aan welk land kunnen we ons nog optrekken? Kortom, wat is het beste land ter wereld?

Denemarken

Denemarken wordt vaak genoemd als een voorbeeld van een land dat de asielproblematiek heeft opgelost en nog wel dankzij een sociaaldemocratische regering. Een voorbeeld dus voor onze linkse partijen. Maar helaas heeft extreem-links daar inmiddels de gemeenteraadsverkiezingen van Kopenhagen gewonnen, waardoor de stad de komende jaren moet zuchten onder een soortgelijk juk als dat in Amsterdam.

België

Een beter voorbeeld is België, dat onder leiding van Bart De Wever – met kop en schouders de beste politicus van 2025 – een aantal spraakmakende stappen heeft gezet naar normalisering en verbetering van het landsbestuur, met als klap op de vuurpijl een klinkende overwinning op de Europese Commissie inzake de Euroclear-affaire. Als De Wever de kans krijgt om nog een zevental jaren door te regeren dat wordt het wat met België. Een land en een politicus om in de gaten te houden dus en het ligt letterlijk naast de deur. Maar het is nog wat vroeg om ons buurland uit te roepen tot het beste van de wereld.

Waar moeten we eigenlijk naar kijken bij het aanwijzen van het beste land? Nou, minimaal naar een tiental criteria, zoals een robuuste en groeiende economie, veel veiligheid (op straat en internationaal), het liefst een wat warmer klimaat, geen islamisering, geen asielprobleem, geen geïnstitutionaliseerd woke-gedoe, klimatisme of linkse denkdwang, geen oorlogsdreiging, maar wel stabiliteit, respect voor ouderdom en de aanwezigheid van een medische zorg die niet wordt uitgefaseerd wanneer u een zekere leeftijd heeft bereikt en u ‘voor de maatschappij’ te duur wordt om op de been gehouden te worden.

Duitsland en Frankrijk vallen dan al snel af: te veel polarisatie, een grote kans op meer binnenlandse onrust en grote regionale tegenstellingen. Beide landen zijn te klein om zich te kunnen verdedigen, maar te groot om niet in allerlei geopolitiek gedoe verstrikt te raken.

Polen en Scandinavië

Oost-Europa? Nou, soms vind je daar inspiratie. Polen bijvoorbeeld kent een sterke economie met al jaren de sterkste groei binnen Europa en veel geëmigreerde Polen keren weer terug. Het land kent geen asielprobleem, laat zich niet gek maken met klimaatregels, maar moet helaas wel leven met een grote dreiging door het aangrenzende Rusland. Scandinavië dan wellicht? Goed georganiseerd, zeker. Maar te duur, te somber, te donker en eveneens levend in de schaduw van Rusland.

Portugal

Is er in Europa dan wel een voorbeeldland te vinden? Nou, Portugal en Griekenland in Zuid-Europa scoren wel hoog op eerdergenoemde criteria. Portugal heeft bovendien, zo schreef The Economist twee weken geleden, de beste economie van 2025. En de kwaliteit van leven is er ongeëvenaard. Net als in Griekenland overigens, waar u bovendien gewoon uzelf kunt zijn. Zwitserland is van oudsher ook een land dat goed scoort: neutraal, stabiel, met veel en directe democratie, een sterke defensie en een strikt toelatingsbeleid.

De Angelsaksische landen

Tot een jaar geleden zou ik gezegd hebben, kijk eens naar de Anglosphere, die nauw samenwerkende inner circle van Engels sprekende landen: het Verenigd Koninkrijk, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland en de Verenigde Staten. Nu ligt dat anders. Het Verenigd Koninkrijk, Australië en Canada hebben een linkse regering en moeten het veel meer dan wij stellen met de bemoeienissen van de huidige president van de Verenigde Staten. Deze groep van landen, traditionele emigratielanden voor honderdduizenden Nederlanders, is lang niet zo aantrekkelijk meer als vroeger.

En al gebeuren er in de VS onder Trump een aantal interessante dingen op sociaaleconomisch terrein, ’s mans wispelturigheid, de onrust, de tegenstellingen, de instabiliteit en het gevaar van een groot conflict met China geven te denken. Hadden we meer van hem verwacht? Ik denk het wel.

Argentinië

Nee, voor een voorbeeldland moeten we nog verder kijken, naar Argentinië natuurlijk, waar President Milei op fenomenale wijze de financiën van de staat heeft aangepakt en de economie tot bloei laat komen. Het land voldoet ook aan de meeste andere criteria op ons lijstje. Het enige minpuntje is dat in Latijns-Amerika de goede jaren doorgaans wel heel makkelijk komen en gaan en het sprookje zomaar opeens voorbij kan zijn.

Voor nu zou ik zeggen dat Argentinië, gevolgd door Polen, Portugal, Zwitserland en Griekenland de beste landen van 2025 zijn, met in reserve de VS als underachiever en met België als high potential voor de toekomst.

Toegegeven, geen van die landen scoort op alle fronten, dus wellicht moeten we het beste land ter wereld zelf maar uitvinden. Een land waar we onszelf weer kunnen zijn, waar een oorlog met Rusland geen selffulfilling prophecy is en waar de democratie nog onvervalst is.

Zo’n land bestaat niet?

Geef mij dus maar de directe democratie, het immigratiebeleid, de neutraliteit en defensie van Zwitserland, de economische vrijheid en dynamiek van Milei’s Argentinië, de lange lunches met betaalbare topwijnen van de Portugezen, de relaxte devil may care-levensstijl van de Grieken, de moed en de tradities van de Polen, het anti-woke beleid van de Verenigde Staten, de persvrijheid van Noorwegen, de medische zorg – tegen elke prijs, zonder triage en tot je laatste snik – van eigenlijk ieder land behalve het onze, waar… wat? Dat kan niet? Zo’n land bestaat niet, zegt u? Nou, dan maken we het toch!

Volgend jaar echt beginnen, ok?

Voor nu, een Vrolijk Kerstfeest!

Wynia’s Week verschijnt 156 keer per jaar en wordt volledig mogelijk gemaakt door de donateurs. Doet u mee, ook straks in het nieuwe jaar? Doneren kan zo. Hartelijk dank! 

Donateurs kunnen ook reageren op recente artikelen, video’s en podcasts en ter publicatie in Wynia’s Week aanbieden. Stuur uw reacties aan reacties@wyniasweek.nl Vergeet niet uw naam en woonplaats te vermelden (en, alleen voor de redactie: telefoonnummer en adres). Niet korter dan 50 woorden, niet langer dan 150 woorden. Welkom!