Met de Big Beautiful Bill wil Trump de American Dream voor de gewone burger mogelijk maken

Er is veel kritiek op de 900 pagina’s tellende Big Beautiful Bill (BBB) van Donald Trump. Het verschil tussen arm en rijk zou erdoor toenemen, het begrotingstekort en de staatsschuld van de VS zouden tot ongekende hoogten rijzen en de dominante positie van de dollar en het internationale door de VS gedomineerde financiële (Bretton Woods) systeem zouden verloren gaan.
Wat in alle berekeningen die tot een dergelijke conclusie leiden niet is meegenomen is economische groei. De berekeningen gaan uit van een gelijkblijvende groei van ca. 2%, onvoldoende om de oplopende financieringslast van de staatsschuld (rente en aflossing) te compenseren.
BBB zwengelt economie aan
De BBB behelst echter niet alleen meer uitgaven, maar ook bezuinigingen. Maar het allerbelangrijkste is het pakket van deregulering, een kleinere overheid en belastingverlagingen voor de private sector. Het pakket moet met behulp van de bekende ‘supply-side-economics’ van de Oostenrijkse School de economie aanzwengelen. Hetzelfde doen als Ronald Reagan indertijd deed en Milei (met de kettingzaag) in Argentinië momenteel doet, in beide gevallen met ongekend succes.
Als de economische groei groter is dan de financieringslast van de staatsschuld verdampt de laatste. Op de korte termijn neemt de schuld weliswaar toe, maar op de iets langere termijn neemt de schuld af.
Volgens het Congresbureau voor de Begroting (CBO) en het Committee for a Responsible Federal Budget (CRFB) zorgt de BBB voor een forse toename van het begrotingstekort en de staatsschuld. Het tekort zou volgens hun ramingen de komende tien jaar met minimaal 3.300 miljard dollar toenemen. Veel bepalingen zijn tijdelijk, waardoor het tekort zelfs kan oplopen tot 5.000 miljard dollar als ze permanent worden gemaakt.
De belangrijkste oorzaken:
• Permanente belastingverlagingen, vooral gunstig voor de rijkste Amerikanen, kosten ongeveer 4.500 miljard dollar.
• Er zijn wel bezuinigingen, maar die zijn relatief klein (ongeveer 1.500 miljard dollar).
• Er komen extra uitgaven bij, onder meer voor defensie en migratiebeleid.
• De rente op de staatsschuld stijgt, wat de kosten verder verhoogt.
De staatsschuld loopt volgens CBO en CRFB op tot naar schatting 125-129% van het bbp in 2034, tegenover 100% nu. De jaarlijkse tekorten stijgen richting 7 à 8% van het bbp. De Amerikaanse kredietwaardigheid is op basis van deze analyse al door Moody’s verlaagd.
Economische groei
Het is een hard oordeel, dat door vele commentatoren, vooral uit Democratische hoek, wordt overgenomen. Er zijn echter ook positieve commentaren. Bijvoorbeeld van Daniel Lacalle, bekende libertariër en aanhanger van de Oostenrijkse School.
Hij betoogt dat in de ramingen van CBO en CRFB geen rekening wordt gehouden met economische groei. Hij noemt de BBB een ‘milestone’, die ervoor gaat zorgen dat de VS met het beleid van de nieuwe regering weer een leidende positie in de wereldeconomie tegemoet kan zien. Dat eindelijk economische logica weer wordt toegepast en dat afgerekend wordt met het utopistische, socialistische maakbaarheidsdenken. Dat de overheid niet de oplossing is, maar het probleem.
Ronald Reagan
Lacalle brengt de cynische grap van Ronald Reagan in herinnering, die tijdens een persconferentie op 12 augustus 1986 de beroemde woorden sprak: The nine most terrifying words in the English language are ‘I’m from the government and I’m here to help’.
Deze uitspraak weerspiegelt Reagan’s scepsis ten aanzien van overheidsbemoeienis en zijn overtuiging dat overheidsinterventie vaak ineffectief of zelfs schadelijk kan zijn. Hij gebruikte deze zin om zijn lange tijd gekoesterde wantrouwen tegenover de te grote rol van de overheid in het leven van mensen samen te vatten.
Eerste aanzet
Lacalle betoogt verder dat hij het in principe eens is met de opmerking van Elon Musk dat de BBB slechts 1.500 miljard aan uitgaven bezuinigt en dat 3.000 miljard nodig is om het overheidstekort en de staatsschuld voldoende terug te dringen. Maar dat is volgens Lacalle in een democratisch bestel als dat van de VS met een Huis van Afgevaardigden en een Senaat, die allerlei belangen uit hun constituties vertegenwoordigen, niet mogelijk. Musk kan dergelijke harde ingrepen in zijn firma doen, maar in ‘Washington’ is dat niet haalbaar. Hoewel Musk dat wel denkt te kunnen, hij start daartoe zelfs een nieuwe politieke partij, the American Party.
De BBB is dus een compromis, een eerste aanzet en zal moeten worden opgevolgd door verdere bezuinigingen, mogelijk gemaakt door economische groei.
Creative destruction
Positieve commentaren komen ook uit het bedrijfsleven. Zo feliciteerde Jeff Bezos, oprichter van Amazon en eigenaar van The Washington Post, Trump publiekelijk met zijn ‘buitengewone politieke comeback en duidelijke overwinning’ en wenste hem succes bij het leiden en verenigen van het land. Bij zijn felicitatie speelde ongetwijfeld mee dat het aandeel van Amazon na de aanname van de BBB op de beurs gestegen was, maar verklarend is vooral dat de BBB ‘creative destruction’ (CD) mogelijk maakt, waar Amazon hét voorbeeld van is.
CD betekent dat oude bedrijven, technologieën of bedrijfsmodellen worden vervangen door innovatievere en efficiëntere alternatieven. Denk aan vinylplaten die werden vervangen door cassettebandjes, cd’s, mp3’s en uiteindelijk door streamingdiensten als Spotify. Denk aan de overgang van filmcamera’s naar digitale camera’s en smartphones. Aan Uber die de traditionele taximarkt wereldwijd op z’n kop zette, enz., enz.
De BBB geeft weer veel ruimte aan de markt, aan krachten die via CD innovatieve ideeën realiseren. Een omstandigheid die we in de EU niet (meer) kennen. Waar het bedrijfsleven vanwege regel- en belastingdruk geen ruimte krijgt en waar het grote bedrijfsleven met industriepolitiek kunstmatig in leven wordt gehouden en niet aan uitdagingen van nieuwkomers met CD wordt blootgesteld.
Dat de BBB het verschil tussen arm en rijk groter zou maken is niet juist. De BBB verandert niets aan het belastingsysteem zelf. Het systeem is erop gericht gemaakte winst in de firma te houden, opdat daarmee nieuwe investeringen kunnen worden bekostigd. Men betaalt pas vermogensaanwasbelasting wanneer aandelen worden verkocht. De meeste (top)managers doen dat om die reden dan ook niet. Het verklaart waarom bekende CEO’s als Bezos, Musk en Tim Cook relatief weinig belasting betalen.
De belastingverlagingen uit de BBB zijn niet voor de rijken. Ze zijn voor het bedrijfsleven ter stimulering van investeringen en innovatie en daarmee van economische groei.
Beleid van Trump is gericht op de gewone man
Terwijl de politiek van de Democraten onder Biden gericht was op Wall Street (de grote financiële instellingen, investeringsbanken, beursgenoteerde bedrijven en professionele beleggers) is het beleid van Trump gericht op Main Street. Op de middenstander, de kleine ondernemer en op de werknemer, die door economische groei weer een (goed betaalde) baan krijgt en zich een eigen huis kan veroorloven.
Main Street verwijst letterlijk naar de belangrijkste winkelstraat of hoofdstraat van een dorp of kleine stad, waar vaak winkels, restaurants en lokale bedrijven te vinden zijn. Maar in de discussie tussen Wall Street en Main Street is het een metafoor voor de gewone burger in Amerika. De bezuinigingen uit de BBB treffen Main Street niet. Wel de illegaal in de VS verblijvende buitenlanders, die geen beroep meer kunnen doen op medische zorg (Medicair).
Decentralisatie
De BBB dient in combinatie te worden bezien met de GENIUS-wet (voluit: ‘Guiding and Establishing National Innovation for U.S. Stablecoins Act’). Deze wet is specifiek gericht op de regulering van stablecoins in de cryptomarkt. De wet is belangrijk omdat deze een regelgevingskader creëert voor stablecoins, wat de positie van de Amerikaanse dollar kan versterken. Stablecoins zijn cryptocurrencies, waarvan de waarde meestal gekoppeld is aan de Amerikaanse dollar.
Stablecoins worden vaak gedekt door Amerikaanse staatsobligaties, wat de vraag naar deze obligaties kan verhogen en daarmee de herfinanciering van de staatsschuld vergemakkelijkt.
De achterliggende gedacht hier is decentralisatie: niet de Centrale Bank (de FED in de VS) moet een dominante rol vervullen in het financiële systeem, maar de private banken. Die moeten er in onderlinge concurrentie voor zorgen dat de rente omlaag gaat en blijft, wat een stimulans is voor investeringen en daarmee voor economische groei.
Ook het buitenlands beleid van Trump staat in het teken van economische groei. Het heeft allereerst uiteraard een geopolitieke dimensie (realpolitik om precies te zijn), maar het beoogt ook buitenlandse investeringen naar de VS te halen c.q. Amerikaanse firma’s weer in eigen land te laten produceren (relocatie in plaats van de jarenlange delocatie van het bedrijfsleven). De tarievenoorlog, die Trump begon, heeft vooral als doel om dit te bewerkstelligen. Het buitenlandse beleid en het binnenlandse beleid zijn nauw op elkaar afgestemd.
Maximale ontplooiing van het individu
Het beleid van Trump is met de BBB, de GENIUS-wet, zijn buitenlands beleid en allerlei maatregelen om de overheid efficiënter en kleiner te maken (waaronder DOGE: Department of Government Efficiency), gericht op ruimte geven aan de markt en daarmee economische groei en welvaart te creëren. Het is een rigoreuze ommekeer van de verhouding tussen overheid en bedrijfsleven in het bijzonder en tussen overheid en burger in het algemeen.
De VS keert terug naar z’n wortels, naar de libertaire spirit van de Founding Fathers, waarbij het individu centraal staat en de ruimte krijgt om zich maximaal te ontplooien. Het moet krachten in de samenleving losmaken, die door beknellende regelgeving jarenlang werden onderdrukt. Het moet ‘creative destruction’ stimuleren. Het is een terugkeer naar de oorsprong van de VS, het land van de onbegrensde mogelijkheden, de American Dream.
Wynia’s Week verschijnt drie keer per week, 156 keer per jaar, met even onafhankelijke als broodnodige artikelen en columns, video’s en podcasts. U maakt dat samen met de andere donateurs mogelijk. Doet u weer mee, ook in 2025? Kijk HIER. Hartelijk dank!