Niet-westerse volksverhuizing bedreigt het Verenigd Koninkrijk
Het Verenigd Koninkrijk was de afgelopen decennia onderworpen aan een volksverhuizing uit de Derde Wereld die eufemistisch ‘migratie’ moest heten. De aandacht richt zich nu op de illegale overtochten over Het Kanaal, terwijl het gros van de nieuwkomers nog steeds even massaal als legaal arriveert.
Dat de Fransman Renaud Camus, bedenker van de theorie van de ‘grand remplacement’, onlangs de toegang tot het Verenigd Koninkrijk werd ontzegd, bewijst hoezeer de sluipende vervanging van de autochtone bevolking er ook de vrijheid van meningsuiting aantast.
Brexit heeft immigratie niet doen dalen
Dat gebeurt in een land waar inmiddels in de twee grootste steden blanken gestaag slinkende minderheden vormen. Volgens niet per se realistische prognoses van de omroep GB News en de krant Daily Telegraph is het in 2040 respectievelijk 2063 zo ver voor het hele land.
Onlangs zei de Franse president Emmanuel Macron pesterig dat de Britten zich in 2016, het jaar van de Brexit, een oor hadden laten aannaaien. Immigratie was niet gedaald, zoals de Conservatieve politicus en latere premier Boris Johnson had beloofd, maar enorm gestegen. The Wall Street Journal reconstrueerde onlangs hoe gemakkelijk de Britten zich lieten bedotten.
Anti-EU sentimenten onder rechtse politici leidden ertoe dat na 2016 Europeanen het leven in het VK zuur werd gemaakt. Voor Johnson en de rechtervleugel van de Tories hoorde Groot-Brittannië niet echt bij Europa, waar het op neerkeek, maar was het door zijn voormalige empire en het huidige Commonwealth nog steeds een wereldmacht. ‘Global Britain’ was Johnsons leuze. Mensen uit vroegere koloniën waren welkom, mede-Europeanen niet meer.
Het leidde volgens de WSJ tot de grootste niet-westerse migratiegolf die het VK ooit had beleefd. Tussen 2021 en 2024 vestigden er zich 4,5 miljoen mensen, vooral afkomstig uit autoritair bestuurde en religieus bevlogen landen als India, Pakistan, Bangladesh en Nigeria. Zowel door rechtstreekse immigratie als door nareizigers. Onder hen zaten slechts weinig kansenparels die Johnson had geveinsd te verwachten. Nog steeds volgens de WSJ was het aantal immigranten sinds 2020, toen Brexit in werking trad, bijna het dubbele van dat vóór 2016. Per jaar komt er aan nieuwkomers een stad als Manchester of Liverpool bij. Met als gevolg zware druk op de nationale gezondheidszorg, de sociale zorg en de huisvesting.
Excuses aan tierende moslims
Gaandeweg maakte de moslim-immigratie van het VK een bange, collaborerende natie. Het is alweer lang geleden, maar het schandaal van de Pakistaanse verkrachtersbendes, verzwegen door de politie in Noord-Engeland om de ‘community relations’ niet te verstoren, ettert door in hoorzittingen in het Lagerhuis.
Ook in Noord-Engeland werd een leraar die het waagde zijn klas Mohammed-cartoons uit Charlie Hebdo te tonen, in 2021 door zijn directeur geschorst en gesommeerd excuses aan te bieden aan tierende moslims buiten. De directeur deed dat uiteindelijk zelf. De leraar en zijn jonge gezin moesten van de ene dag op de andere hun woning ontvluchten en hebben naar verluidt een andere identiteit gekregen, mogelijk in een ander land.
Pluimstrijkerijen
Vergelijk dat eens met de rechte Franse rug tegen islamistisch terrorisme en intimidatie op scholen; ’s lands politieke en culturele elite, van uiterst links tot Marine Le Pen, gaat dan de straat op om te protesteren. Macron leidde in 2021 de hommage van de natie aan de door een islamist vermoorde leraar Samuel Paty. Ook hij had woede gewekt met het tonen van Mohammed-cartoons. Groot-Brittannië gaf ‘zijn’ Paty liever een trap na om Pakistaanse moslims te apaiseren.
Ook de herhaalde pluimstrijkerijen van de latere koning Charles over de weldaden van de islam vervulden Britten met schaamte. De rechtse historicus David Starkey geeft ook wijlen Charles’ moeder Elizabeth de schuld van de volksverhuizing, wegens haar ‘obsessie’ om het Gemenebest bij elkaar te houden en de daar regerende ‘dictators te slijmen’ met soepele visumregels. Starkey beschuldigde onlangs op GB News voormalig Labour-premier Tony Blair ervan de ‘blanke arbeidersklasse te hebben verraden’ door ongebreidelde immigratie toe te staan. De Tories hebben het volgens Starkey nooit aangedurfd immigratie aan te pakken sinds het onderwerp besmet raakte door Enoch Powells ‘rivers of blood speech’ in 1968.
Als de dood voor rellen
Margaret Thatchers stoere woorden – ‘we zullen niet worden overspoeld door immigranten’ – waren loze quotes in verkiezingstijd, net als ‘stop the boats’ van haar partijgenoot Rishi Sunak en ‘smash the gangs’ waarmee Keir Starmer bendes van mensensmokkelaars bedoelde.
Dat was vorig jaar zijn belofte in zijn succesvolle verkiezingscampagne. Ruim een jaar later blijkt dat Labour het op dit punt nog slechter doet dan de Tories. Starmer is als de dood voor een herhaling van de rellen van vorig jaar zomer in een twintigtal steden nadat een immigrantenzoon uit Rwanda in de plaats Southport drie kleine meisjes had doodgestoken en anderen ernstig had verwond. Starmer, net aangetreden, sprak woedend over ‘gewelddadig racistisch tuig’ dat hotels met asielzoekers had bestormd.
Inmiddels lijkt ook hij ervan overtuigd dat immigratie de maatschappij steeds verder ontwricht. Dezer dagen kondigde hij een beperking aan van gezinshereniging en de verplichting van buitenlandse studenten om na hun studie het VK snel te verlaten. Ook gaan alle asielhotels dicht nog voor het einde van zijn ambtstermijn in uiterlijk 2029.
Zonder forse maatregelen riskeert het VK volgens Starmer om ‘een island of strangers’ te worden. O foei, de premier had daarmee dezelfde woorden gebruikt als Enoch Powell 57 jaar geleden! Linkse politici, anti-racisme activisten en journalisten van The Guardian spraken er schande van. En ja hoor, Starmer bood zijn excuses aan. Zijn ‘speechwriters’ kregen de schuld.
Serieuzer politici gewenst
Met zo iemand gaat het Verenigd Koninkrijk het verval niet stoppen. De anti-immigratiepoliticus Nigel Farage zal hem met zijn partij Reform UK in 2029 ruim verslaan, volgens peilingen. Farage rommelde in 2016 met Boris Johnson het VK Brexit in, met leugens als ‘take back control’ over de immigratie. Je zou de Britten serieuzer politici wensen.
Wynia’s Week brengt broodnodige, onafhankelijke berichtgeving: drie keer per week, 156 keer per jaar, met artikelen en columns, video’s en podcasts. Onze donateurs maken dat mogelijk. Doet u mee? Hartelijk dank!
